Podstrona: Najczęściej zadawane pytania / Wizytówka pracownika PRz

Tokarki stanowią podstawową grupę obrabiarek przeznaczonych do obróbki powierzchni osiowo symetrycznych (obrotowych). Kształtowanie powierzchni obrotowych realizowane jest przez sprzężenie dwóch ruchów. Ruchu główny (ruch obrotowy) wykonywany przez przedmiot obrabiany oraz ruch prostoliniowy (ruch posuwowy) realizowany przez narzędzie.

Kształtowanie materiału będzie się odbywać, jeżeli wprowadzimy ruch obrotowy wrzeciona i ruch posuwowy narzędzia. Wrzeciono  otrzymuje napęd od silnika umieszczonego w korpusie tokarki za pośrednictwem przekładni pasowej  i skrzynki prędkości . Posuw mechaniczny narzędzia realizowany jest od wrzeciona za pośrednictwem przekładni gitarowej , skrzynki posuwów  poprzez wałek pociągowy oraz skrzynkę suportową.  W skrzynce suportowej napęd zostaje rozdzielony na realizację posuwu wzdłużnego lub poprzecznego.

a) tokarki kłowe,

b) tokarki uchwytowe,

c) tokarki wielonożowe i rewolwerowe,

d) automaty i półautomaty,

e) tokarki karuzelowe,

f) tokarki kopiarki,

g) tokarki do gwintów,

h) tokarki specjalizowane.

W obrabiarkach przedmiot obrabiany powinien być tak umocowany, by był prawidłowo położony i by uniemożliwić jego przemieszczanie się. Do tego celu służą uchwyty i inne elementy ustalająco mocujące. Takimi elementami stosowanymi w tokarkach są najczęściej uchwyty samocentrujące 3- lub 4-szczękowe. Uchwyty tokarskie służą do szybkiego mocowania małych i średnich przedmiotów (elementy obrotowe) ustalonych współosiowo z wrzecionem tokarki. Najczęściej spotykanym uchwytem samocentrującym jest uchwyt spiralny. Składa się on z koła stożkowego napędzającego i koła talerzowego, w którym wykonany jest rowek spiralny, zwany spiralą Archimedesa. Każda ze szczęk ma od wewnątrz występy, które wchodzą w kolejne zwoje rowka spiralnego. Przy przekręcaniu kluczem koła stożkowego szczeki przemieszczają się promieniowo w kadłubie uchwytu, mocując przedmiot.

Popularną metodą obróbki skrawaniem – toczenie można podzielić na cztery najważniejsze rodzaje w zależności od kierunku ruchu posuwowego noża w stosunku do osi obrotu przedmiotu.

• Toczenie wzdłużne. W tym przypadku kierunek posuwu noża jest równoległy do osi obrotu przedmiotu. Najczęściej wykonuje się je w dwóch przejściach noża, przy czym pierwsze jest określane jako toczenie zgrubne, a drugie – toczenie dokładne.
• Toczenie poprzeczne. Podczas toczenia poprzecznego kierunek posuwu noża jest prostopadły do osi obrotu przedmiotu. Najczęściej wykorzystywane jest w obróbce powierzchni czołowych.
• Toczenie kopiowe. Toczenie tą metodą wykonywane jest według wzornika sterującego ruchem posuwowym noża po dowolnej linii.
• Toczenie kształtowe. Polega na toczeniu krótkich brył obrotowych niecylindrycznych z użyciem noża o ostrzach w kształcie obrabianego przedmiotu.